വികാര തീരങ്ങള്ക്ക് ഇക്കരെ
പകല് കിനാക്കളുടെ
ചിതയോരുക്കുന്നു.
ഭഗ്ന മോഹങ്ങളുടെ
കണ്ണാടി ചീളുകളില്
ഒരു മിന്നാ മിനുങ്ങിന്റെ
ഹരിതകാന്തി മുനിയുന്നു.
നിദ്രകള്ക്കു മേല്
കാര് വര്ണ്ണം പെയ്തു തീര്ത്ത
തുലാവര്ഷ രാവുകള് .,
സ്വപ്നം ക്ഷയിച്ച രാത്രി.
നിന്റെ പതിഞ്ഞ
നിശ്വാസത്തിന്റെ ഉഷ്ണമേറ്റ്
ആഴിയും ,ആകാശവും
ഇനിയും ഉണരരുത് .
ഓര്ക്കുക പ്രിയനേ..
വെറും പ്രണയമാണിത്.
വിദൂര ജനല് കാഴ്ചകളുടെ
വേദനയില് ആണ്ടു പോയ
നിഴല് പാടുകള്.
വികാരങ്ങള് ഇനിയും
നങ്കൂരമിടുമ്പോള്
സ്വപ്നങ്ങളുടെ പായ് മരം
ഇനിയെന്തിനു ?
മൃഗതൃഷ്ണ വമിക്കുന്ന
കാമാഗ്നിയില്,
ചഷക ലഹരിയില് ,
പ്രണയ വാല്സല്യത്തിന്
മുല പാല് ചുരക്കുന്നോള് .
ഉടഞ്ഞ കുപ്പി വളപ്പൊട്ടുകള്ക്ക് മേല്
ഒരു ശതാവരി ഇലയുടെ
അസ്ഥികൂടം .
ഒരു പനിനീര് പൂവില്
വാസന്ത രേണുക്കള്
കരിഞ്ഞു വീഴുമ്പോള്,
നീ നിന്റെ മേല് വിലാസം
തിരയുന്നതെന്തിനു ?
അരുത് പ്രിയനേ..
ഇനിയും ഒരിറ്റു മിഴി നീര് ,
വെറും പ്രണയമാണിത്.
Dear snehakkutti, kavitha nannayittundutto. pranayam ennum manassil sookshikkuka. pranayam manassilullavarkke prapanchathe snehikkan kazhiyoo.
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ