കാര്മേഘമേ
പണ്ട് നീയൊരു വെളുവെളുത്ത അപ്പൂപ്പന്‍ താടിയായിരുന്നു
തൂവെള്ള കടലാസ് പോലെ..
കാറ്റിന്റെ തോണിയില്‍ യാത്ര തുടങ്ങും മുന്‍പേ
കാണാത്ത സ്വപ്നങ്ങളുടെ കവിത കുറിക്കാന്‍
പേന തുറന്നപ്പോള്‍, ഒരു മഷിത്തുള്ളി
കടലാസില്‍ വീണു കളങ്കമായി !
പൊട്ടു മായ്കും തോറും പടര്‍ന്നു...
പടര്‍ന്നു പടര്‍ന്നു കടലാസില്‍ നിറഞ്ഞു
ഒടുവില്‍ വെളുപ്പിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങള്‍
കളങ്കമായി തോന്നി !
വെളുത്ത കളങ്കം മായ്ക്കാന്‍
മഷിക്കുപ്പി തുറന്നു കടലാസ്സില്‍ കമിഴ്ത്തി !!
പല പരിണാമങ്ങളും
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഇങ്ങനെ തന്നെ....
കാലത്തിന്റെ ആവാഹനത്തില്‍.
മനസ്സറിയാതെ സംഭവിച്ചു പോകുന്നവ..
അറിയാതെ..വന്നു ഭവിച്ചു പോകുന്നവ!!.
ഒരു പാട്‌` എഴുതുക!!! ആശംസകള്‍!!!